Hendry Huuva
Balletdansende Sami
"Optreden in niets meer dan een klein, wit handdoekje"
De 61-jarige Henry Huuva is een bekendheid van ver onder- tot ver boven de poolcirkel en waarschijnlijk de enige mannelijke balletdansende Sami in heel Scandinavië. Henry woont, samen met zijn vrouw Pia en negen andere buurtbewoners in het piepkleine dorpje Liehittäjä. Je ontmoet het stel in het typisch Zweedse huisje dat hij verhuurt, Huuva Hideaway. Na een zoektocht naar dit adres snap je waarom Henry en Pia voor deze naam hebben gekozen…
Wil je Henry Huuva ontmoeten? Boek de Noordkaap, Lofoten en Lapland fly & drive en passeer het gebied waar hij woont!
Benaderd door documentairemaker
Een triest verhaal dat ik al van meerdere Sami vernomen heb. Terwijl een tweede kopje koffie wordt ingeschonken, pakt Henry de computer erbij. “Ik wil je graag een documentaire laten zien die mijn leven heeft veranderd, maar leg je eerst even iets uit. Op een dag werd ik, samen met vier andere mannen, benaderd door een documentairemaker. Ze wilden het leven in beeld brengen van bewoners in de Torne riviervallei, het gebied waar we ons op dit moment bevinden. Een dunbevolkt gebied waar je echt op elkaar bent aangewezen. Het dichtstbijzijnde ziekenhuis ligt 150 kilometer verderop. Verder zou de film ook gaan over de saunacultuur en, dat was wel even slikken, ballet. Dat ballet zagen we in de eerste instantie niet zitten, maar alle vijf zijn we toch akkoord gegaan. Tijdens de documentaire vertellen we ons levensverhaal, dansend en zittend in de sauna. We praten over het leven hier, we delen onze gevoelens, we laten onze macho kant varen en geven ons letterlijk bloot. En omdat we erbij zitten in ons adamskostuum, zijn we allemaal hetzelfde, op een handdoekje na.”
Henry en zijn vrouw Pia laten me de documentaire zien. En hoewel ik van tevoren moest grinniken bij het idee dat Henry en zijn medespelers in de sauna zouden dansen, ben ik diep geraakt. Een gepensioneerde leraar, een oud-burgemeester, een rendierhouder/een professionele muzikant, nog een muzikant en Henry, timmerman/kok, delen hun diepste gevoelens. De dans is voor elke speler gemaakt op het verhaal dat hij te vertellen heeft. Zo gaat de dans van de burgemeester over zijn hartaanval, heel ontroerend. Henry: “Ik vertel over mijn jeugd en leven hier in Liehittäjä, over mijn gevoelens, over de liefde, over onze saunagewoonten en hoe het is om in de vallei op te groeien. Tijdens het filmen praten we ook met elkaar over alledaagse zaken. De camera draaide de hele tijd, vijf dagen achter elkaar van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. En dat alles in niets meer dan een klein, wit handdoekje.”"
Een machoman die zich kwetsbaar opstelt
De eerste documentaire sloeg zo aan dat er een tweede werd gemaakt. De mannen wilden allemaal weer graag meedoen. “We werden pas nerveus toen we werden gevraagd om ook in theaters op te treden. Kan je je voorstellen, in rubberlaarzen met enkel een handdoekje om je heen voor 900 man staan? We stonden op zestien verschillende podia, ook in Stockholm. Het publiek reageerde enthousiast, de mensen waren ontroerd. Bij elk optreden werd er bij onze eerste danspassen wat gegniffeld maar zodra ieder van ons begon te vertellen, kon je een speld horen vallen. Machomannen die zich kwetsbaar opstellen en zich blootgeven. Dat zie je niet vaak op het toneel.”"
"Behalve in het theater hebben de mannen ook op scholen opgetreden. We hebben, bijna naakt en kwetsbaar, laten zien dat je anders mag zijn. Dat je als man zachter kunt zijn en ook over je gevoelens kunt praten. Ik wil graag geloven dat we zo iets hebben bijgedragen aan het leven van deze jongeren.”