Ylva Forssen

In het dorpje Laukkuluspa rijd ik het terrein op van het bedrijf van Ylva Forssen: Husky Home. Het opgegeven adres klopt maar ik vraag me toch echt af of ik wel goed zit. Er is mij verteld dat Ylva, op deze weidse plek aan de rivier, 44 husky’s houdt. Hoe is het dan mogelijk dat je hier een speld kunt horen vallen?
 

44 husky's en toch kun je een speld horen vallen

Zodra ik uit de auto stap, komt een jong wit hondje me kwispelend verwelkomen, gevolgd door zijn baasje Ylva en medewerkster Ellen. Aan de rechterzijde van het terrein staan rijen kennels, groot en sommige zelfs met een heel buitenverblijf. De meeste honden liggen te slapen, een paar viervoeters gaan rechtop zitten en kijken me nieuwsgierig aan. Ik ben vaker op husky farms geweest, maar daar kon je elkaar niet verstaan door al het geblaf. Waarom het er op Ylva’s farm heel anders aan toe gaat, wil ze me graag uit de doeken doen onder het genot van een kopje koffie aan haar keukentafel. “Ik ben altijd gek geweest op husky’s”, zo begint Ylva. Op een dag ging ik kijken bij een hondensleecompetitie. Zoals altijd blaften de honden voordat ze van start gingen. Maar één team viel op; de husky’s van het Finse team lagen heel rustig in de sneeuw te wachten totdat ze het teken kregen dat ze mochten gaan. De honden waren kalmer, maar bleken zeker niet langzamer. Sterker nog, dit team won de wedstrijd! Na afloop ben ik met de eigenaar gaan praten. Zijn geheim? Hij bleek met zijn honden aan mindfulness te doen.”

   

"Honden willen bij je zijn als je kalm bent"

Toen Ylva in 2015 haar eigen huskyfarm begon, wilde ze dat haar honden zich net zo kalm zouden gedragen als die van het Finse team. “Ik word gestrest als honden constant blaffen, zeker als je er 44 hebt en ernaast woont. Zo wilde ik geen farm runnen. Als gasten hier komen, en zeker in de winter als ze zelf een slee mogen besturen, dan wil ik dat dit in alle rust kan gebeuren. Ik ben me daarom gaan verdiepen in mindfulness en volgde cursussen ‘natural leadership’. Daar leerde ik dat de honden graag bij je willen zijn als je zelf kalm en eerlijk bent en je ze een veilig gevoel geeft. Schreeuwen heeft geen zin, ze snappen de emotie boosheid niet. En als je schreeuwt, dan ben je zelf gestrest waardoor de honden dat ook worden. Sterker nog, als ik een slechte bui heb of gespannen ben, dan merk je dat in een kennel: de honden gaan gelijk blaffen en vechten.” Ellen vult aan: “Dat was duidelijk te merken toen je op vakantie ging. Je was zenuwachtig en de honden blaften. Toen jullie eenmaal vertrokken waren, werd het hier weer heerlijk stil”, lacht ze.
 

   

Yoga-en met honden

De methode die Ylva en Ellen toepassen, heeft dus te maken met mindfulness. Maar Ylva gaat verder. Op haar site is ook te lezen dat ze met de honden aan yoga doet en ze massages geeft. Ik kan het me amper voorstellen. “Dat kan ik het beste uitleggen in de kennels”, zegt Ylva. Terwijl we een van de kennels binnenstappen, worden we omringd door de honden. Ze vinden me maar wat interessant, snuffelen aan me en springen vrolijk tegen me op. Ze onderzoeken me aandachtig en wanneer ik ze begin te aaien word ik overladen met hondenliefde. Het wordt me een beetje te veel van het goede. Ylva vraagt of ik me op een punt wil focussen en al mijn gedachten wil loslaten. Ik mag geen aandacht meer aan de honden schenken. Zo staan Ellen, Ylva en ik een minuutje stil. Tot mijn verbazing gaan de honden na enkele seconden al om ons heen liggen. “Je ziet”, legt Ylva uit, “jij was heel enthousiast en dat bracht je over op de honden. Ze voelden jouw opwinding. Nu jij rustiger bent, zijn de honden dat ook.”

 

Natuurlijk ben ik benieuwd hoe het eraan toe gaat als een hond aan yoga doet. “Zo letterlijk moet je het niet nemen, een ‘neerwaartse hondhouding’ zullen ze niet op commando doen”, lacht Ylva. We strekken en buigen de poten, de nek en de rug. Terwijl we dat doen checken we gelijk alle ledematen en gewrichten. Als de honden problemen hebben, dan merken we dat tijdens de oefeningen.”

 

"Als je naar die twee kijkt, word je toch helemaal zen?!" 

Na de lunch nemen we wat honden mee de heuvel op. Een activiteit die de gasten hier in de zomer kunnen boeken. Zeker de moeite waard want, buiten de ervaring met dit hondenras, heb je vanaf de top een geweldig uitzicht. Tijdens het uitrusten van de wandeling begint Ylva een van de honden te masseren. De poten, de rug, de buik, elk plekje komt aan bod. De witte hond ontspant zich, gaat eerst zitten, een halve minuut later ligt hij languit. Hij is zo relaxed dat hij zelfs zijn ongelooflijke lange tong ontspannen uit zijn mond laat hangen. Het is een geweldig gezicht. “Kijk”, lacht Ellen, “het is een wisselwerking. Als je naar die twee kijkt, dan word je daar toch helemaal zen van!”